Verrot en naar de klote
Blijf op de hoogte en volg Robbert
21 Augustus 2012 | Verenigde Staten, New York
De afgelopen week (na woensdag), was ik alleen maar moe en uitgeput. Terwijl het enige wat ik deed, een beetje werken was. Waarschijnlijk toch iets te veel werken en kijken en iets te weinig slapen. Niet zo best dus, maargoed wat uurtjes boven de deken (het is hier nl FAKKIN warm) deden wonderen. Zoals ik schrijf is het dus ondertussen alweer zaterdag!
Er zijn wel wat leuke/gekke dingen gebeurt op het werk, waar ik niet te veel over kan schrijven :P Dit komt toch een beetje met het internet dat iedereen alles ken lezen, wat ik gezegd heb/ is gezegd. Maar helaas kan ik een prachtig verhaal niet met jullie delen. Haha, nu worden jullie nieuwsgierig he! Maar ik heb meer mooie verhalen in petto!
Zaterdagochtend heb ik een lekker kort dagje gedraaid, om 10 uur was ik alweer klaar. Ik wist, vandaag mot ik wat gaan doen! Die dagen ervoor had ik niks gedaan en ik wil (en zal!) wat gaan zien. Dus ik heb een kaartje voor mezelf geregeld voor Ground Zero! 3 PM mot ik op de plaats bennen.
Ik eerst naar het onderste puntje van NYC, zodat ik uitkeek naar de Statue of Liberty. Wat gechillt in het Battery Park (waar een Clinton Castle staat); wat gelult met een zwerver. Hem 1,5 dollar gegeven en vervolgens ben ik gaan zitte nin het Robert Wagner Park. Als ik daar zit, lijkt het alsof ik naar een postcard van NY zit te kijken. Een boog met in de verte het vrijheidsbeeld. Superdik! Maar het was warm en bijna 3 PM, dus ik liep richting de WTC-torens die in aanbouw waren.
De eerste check liet me lopen en toen ik in de rij stond om Ground Zero te kijken, kwam 9 september 2001 weer snel aan me voorbij. Ik weet dat ik thuiskwam de TV aanstond en ik vol verbijstering heb staan kijken hoe 2 vliegtuigen in de torens vlogen. Daarbij herriner ik me 'plopjes' van mensen die van de bovenste etages naar beneden sprongen, als 12 jarig jochhie snap je er eigenlijk neit zo barr veel van. Tenminste, ik niet.
Toen ik rustig aan het nadenken was, liep ik olp de automatische piloot richting het einde van het eerste rijtje. Waar ik weer gecontroleerd werd door een mannetje, toen kwam ik in een andere rij. Toen werd ik gecontroleerd á la het vliegveld...mocht gelukkig wel me schoenen aanhouden! haha,
Rustig liep ik langs de US Mariners en met de wind in me rug liep ik trots naar Ground Zero. En het leek of de tijd even stilstond, wat een mooie plek is dat. Ik ga het niet te veel beschrijven, maar je heb niet het gevoel dat je in New York City bent....hier moet je geweest zijn om het te snappen.
...Einde mooi verhaal 1.
Start mooi verhaal 2:
Zondag.
Ik wist wat ik ging doen vandaag! Ik ga naar Bethel. Bethel, Bethel, wat de fuck is Bethel?
Woensdagmiddag kwam ik toevalligerwijs erachter dat Woodstock, het aankomende weekend precies 43 jaar geleden gehouden werd.
Ik dacht: Fak. das ook dik!
En ik lees verder de kaartjes voor dit Festival waren enkel te koop in NYC.
"Gotver, ook toevallig! Daar zit ik nu"
Snel screen ik de pagina en zie dat het gehouden werd in Up-state New York.
"Wat de fuck is Up-state New York. En hoever is dat rijden"
Hoppa, computer aan. Internet aangeslingerd, google paraat en typen!
"....Bethel. House of El. Hahaha, das me bijnaam"
Google zoekt verder op het web naar een adres. He hij vind wat, een museum. Vluchtig schieten me ogen over de website.
"Ziet er niet superboeiend uit, maar is wel WOODSTOCK!!!"
Open op zondag, entree $15.
"Ik weet wat ik ga doen zondag!".
Zo gaat dat ongeveer als ik wat leuks vind om te doen. Dan weet je dat ook weer!
Zondag, na 2,5 uur rijden, kom ik aan in het plaatsje Bethel in Upstate New York. En wat was het daar........uitgestorven, op een paar orthodoxe joden na dan. Ja die zitten blijkbaar overal, wat een gekkies. Is het superwarm lopen ze rond met een zwarte hoed, vieze baard, zwart pak en als je pech heb: stinkende adem...
Maargoed ik zat in de auto en had daar weinig last van. Ondertussen wist de navigatie ook niet mer waar ik heen moest en ik nam de proef op de som dat ik er een bochtje moest nemen. (Je zit dus op 1 weg in de middle of nowhere die je al 12 mile volgt en met nog 4 mile te gaan duik je een lukrake weg in).
Zoals ik het zeg, kwam het uit. Ik reed precies de goeie kant op, gelukkig bestaan er wegaanwijzers! hahaha, jullie dachten waarschijnlijk dat ik zomaar die weg inging ghehehe. Nee, er stond een bordje met "" Bethel Woods-> 4 mile" haha
Het is te vergelijken met het terrein naast Six Flags of heet het nou Walibi, iig waar Lowlands wordt gehouden maar ook het alom gerespecteerde 'Opwekking'. Het is alleen groter dan het terrein en er is een speciaal stuk wat de site was van Woodstock 1969, gotverdikkie. ik kreeg spontaan een st..v. (scrabble de i-j-e op de juiste plaatsen) bij het idee alleen al; ik ben op de orginele site van Woodstock 1969! Dichterbij zal ik nooit bij dit festival kennen komen, ik ben AWESOME! Uiteraard, geldt het laaste wel vaker voor me :P
Het museum was ook zeker de moeite waard! Met anekdotes van de jaren '60 over Elvis, The Beatles, Maanlanding, Russen, Amerikanen, Hippie, JFK en Nixon werd er toegewerkt naar Woodstock Music and Arts Fair 1969.
Daarbij ging het erover, hoe het idee onstaan was, wie de organisatoren waren, welke en hoe de bands gecontracteerd waren, hoe de kaartverkoop geregeld was, hoe het festival uit de klauwen liep. En vooral: hoe het een succes werd!
Barstend intressant! En aan het eind van het museum werd het afgesloten met een 30 minuten film, met alleen maar muziek van het festival. Dik hoor!
Ook de anekdotes overal van de verschillende bands hoe ze het beleeft hadden. een unieke ervaring en! ik mocht gewoon foto's maken in het museum :) Dat vond ik leuk!
Na het museum bezicht te hebben ben ik nog even naar het officiele memorialtje geweest van de orginele site van Woodstock! en heb ik daar staan dromen hoe ik en mijn band dat ervaren zouden hebben. Gekkenhuis, haha. Maar wel heel erg leuk!
Vervolgens stapte ik weer in de auto en zette ik koers naar me appartementje. Wat een topdag! Wat een kick museum en een unieke ervaring!
Dat zijn eigenlijk 2 van de 3 hoogtepunten van de week!
De laatste is het binnekomen van mijn pakketje!
Ja, ik kreeg een pakketje van Paul en Tamara Schalke; haha!
Nogmaals bedankt, haha! Voor de mok en het mooi kussentje!!
Die kussen gaan jullie nog is zien op een foto, misschien de mok ookwel haha. Ik vind ze heel stoer!
Daarbij had het thuisfront er ook een kookboek van Fokke en Sukke bijgedaan (hierdoor at ik met 36 gr Celcius, zuurkool met ananas!) en een Quest-magazine (voor me te doden tijd bij de wasmachine) en verschillende postkaartjes!
Echt heel leuk!
Bedankt allemaal!
Dat was het weer voor deze week,
Hou jullie taai en je weet het hé!
Voor je het weet, zie je weer mijn zweetreet!
xx
Robb
Er zijn wel wat leuke/gekke dingen gebeurt op het werk, waar ik niet te veel over kan schrijven :P Dit komt toch een beetje met het internet dat iedereen alles ken lezen, wat ik gezegd heb/ is gezegd. Maar helaas kan ik een prachtig verhaal niet met jullie delen. Haha, nu worden jullie nieuwsgierig he! Maar ik heb meer mooie verhalen in petto!
Zaterdagochtend heb ik een lekker kort dagje gedraaid, om 10 uur was ik alweer klaar. Ik wist, vandaag mot ik wat gaan doen! Die dagen ervoor had ik niks gedaan en ik wil (en zal!) wat gaan zien. Dus ik heb een kaartje voor mezelf geregeld voor Ground Zero! 3 PM mot ik op de plaats bennen.
Ik eerst naar het onderste puntje van NYC, zodat ik uitkeek naar de Statue of Liberty. Wat gechillt in het Battery Park (waar een Clinton Castle staat); wat gelult met een zwerver. Hem 1,5 dollar gegeven en vervolgens ben ik gaan zitte nin het Robert Wagner Park. Als ik daar zit, lijkt het alsof ik naar een postcard van NY zit te kijken. Een boog met in de verte het vrijheidsbeeld. Superdik! Maar het was warm en bijna 3 PM, dus ik liep richting de WTC-torens die in aanbouw waren.
De eerste check liet me lopen en toen ik in de rij stond om Ground Zero te kijken, kwam 9 september 2001 weer snel aan me voorbij. Ik weet dat ik thuiskwam de TV aanstond en ik vol verbijstering heb staan kijken hoe 2 vliegtuigen in de torens vlogen. Daarbij herriner ik me 'plopjes' van mensen die van de bovenste etages naar beneden sprongen, als 12 jarig jochhie snap je er eigenlijk neit zo barr veel van. Tenminste, ik niet.
Toen ik rustig aan het nadenken was, liep ik olp de automatische piloot richting het einde van het eerste rijtje. Waar ik weer gecontroleerd werd door een mannetje, toen kwam ik in een andere rij. Toen werd ik gecontroleerd á la het vliegveld...mocht gelukkig wel me schoenen aanhouden! haha,
Rustig liep ik langs de US Mariners en met de wind in me rug liep ik trots naar Ground Zero. En het leek of de tijd even stilstond, wat een mooie plek is dat. Ik ga het niet te veel beschrijven, maar je heb niet het gevoel dat je in New York City bent....hier moet je geweest zijn om het te snappen.
...Einde mooi verhaal 1.
Start mooi verhaal 2:
Zondag.
Ik wist wat ik ging doen vandaag! Ik ga naar Bethel. Bethel, Bethel, wat de fuck is Bethel?
Woensdagmiddag kwam ik toevalligerwijs erachter dat Woodstock, het aankomende weekend precies 43 jaar geleden gehouden werd.
Ik dacht: Fak. das ook dik!
En ik lees verder de kaartjes voor dit Festival waren enkel te koop in NYC.
"Gotver, ook toevallig! Daar zit ik nu"
Snel screen ik de pagina en zie dat het gehouden werd in Up-state New York.
"Wat de fuck is Up-state New York. En hoever is dat rijden"
Hoppa, computer aan. Internet aangeslingerd, google paraat en typen!
"....Bethel. House of El. Hahaha, das me bijnaam"
Google zoekt verder op het web naar een adres. He hij vind wat, een museum. Vluchtig schieten me ogen over de website.
"Ziet er niet superboeiend uit, maar is wel WOODSTOCK!!!"
Open op zondag, entree $15.
"Ik weet wat ik ga doen zondag!".
Zo gaat dat ongeveer als ik wat leuks vind om te doen. Dan weet je dat ook weer!
Zondag, na 2,5 uur rijden, kom ik aan in het plaatsje Bethel in Upstate New York. En wat was het daar........uitgestorven, op een paar orthodoxe joden na dan. Ja die zitten blijkbaar overal, wat een gekkies. Is het superwarm lopen ze rond met een zwarte hoed, vieze baard, zwart pak en als je pech heb: stinkende adem...
Maargoed ik zat in de auto en had daar weinig last van. Ondertussen wist de navigatie ook niet mer waar ik heen moest en ik nam de proef op de som dat ik er een bochtje moest nemen. (Je zit dus op 1 weg in de middle of nowhere die je al 12 mile volgt en met nog 4 mile te gaan duik je een lukrake weg in).
Zoals ik het zeg, kwam het uit. Ik reed precies de goeie kant op, gelukkig bestaan er wegaanwijzers! hahaha, jullie dachten waarschijnlijk dat ik zomaar die weg inging ghehehe. Nee, er stond een bordje met "" Bethel Woods-> 4 mile" haha
Het is te vergelijken met het terrein naast Six Flags of heet het nou Walibi, iig waar Lowlands wordt gehouden maar ook het alom gerespecteerde 'Opwekking'. Het is alleen groter dan het terrein en er is een speciaal stuk wat de site was van Woodstock 1969, gotverdikkie. ik kreeg spontaan een st..v. (scrabble de i-j-e op de juiste plaatsen) bij het idee alleen al; ik ben op de orginele site van Woodstock 1969! Dichterbij zal ik nooit bij dit festival kennen komen, ik ben AWESOME! Uiteraard, geldt het laaste wel vaker voor me :P
Het museum was ook zeker de moeite waard! Met anekdotes van de jaren '60 over Elvis, The Beatles, Maanlanding, Russen, Amerikanen, Hippie, JFK en Nixon werd er toegewerkt naar Woodstock Music and Arts Fair 1969.
Daarbij ging het erover, hoe het idee onstaan was, wie de organisatoren waren, welke en hoe de bands gecontracteerd waren, hoe de kaartverkoop geregeld was, hoe het festival uit de klauwen liep. En vooral: hoe het een succes werd!
Barstend intressant! En aan het eind van het museum werd het afgesloten met een 30 minuten film, met alleen maar muziek van het festival. Dik hoor!
Ook de anekdotes overal van de verschillende bands hoe ze het beleeft hadden. een unieke ervaring en! ik mocht gewoon foto's maken in het museum :) Dat vond ik leuk!
Na het museum bezicht te hebben ben ik nog even naar het officiele memorialtje geweest van de orginele site van Woodstock! en heb ik daar staan dromen hoe ik en mijn band dat ervaren zouden hebben. Gekkenhuis, haha. Maar wel heel erg leuk!
Vervolgens stapte ik weer in de auto en zette ik koers naar me appartementje. Wat een topdag! Wat een kick museum en een unieke ervaring!
Dat zijn eigenlijk 2 van de 3 hoogtepunten van de week!
De laatste is het binnekomen van mijn pakketje!
Ja, ik kreeg een pakketje van Paul en Tamara Schalke; haha!
Nogmaals bedankt, haha! Voor de mok en het mooi kussentje!!
Die kussen gaan jullie nog is zien op een foto, misschien de mok ookwel haha. Ik vind ze heel stoer!
Daarbij had het thuisfront er ook een kookboek van Fokke en Sukke bijgedaan (hierdoor at ik met 36 gr Celcius, zuurkool met ananas!) en een Quest-magazine (voor me te doden tijd bij de wasmachine) en verschillende postkaartjes!
Echt heel leuk!
Bedankt allemaal!
Dat was het weer voor deze week,
Hou jullie taai en je weet het hé!
Voor je het weet, zie je weer mijn zweetreet!
xx
Robb
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
